拼音 táo cuàn
注音 ㄊㄠˊ ㄘㄨㄢˋ
◎ 逃竄 táocuàn
[flee in disorder] 逃跑流竄;潰散奔逃
奔逃流竄,避往他處。《三國演義.第一○回》:「舊跟張邈,與帳下人不和,手殺數十人,逃竄山中。」《儒林外史.第三七回》:「曾在江西做官,降過寧王,所以逃竄在外。」近逃逸
英語 to run away, to flee in disarray
德語 fliehen, überstürzt flüchten (V)
【載入評論 】