解釋◎ 正派 zhèngpài
(1) [virtuous;honest;decent]∶作風規矩、嚴肅;符合道德規範
他被公認是正派的人
(2) [direct line of descent]∶宗族的嫡系;正統
-----------------
國語辭典稱人的品行端正。《老殘遊記二編.第六回》:「這兩個姑子皆是正派不過的人,與我都極投契。」近端正,規矩,正直反反派,邪派
英語 upright
德語 anständig (Adj), aufrecht (Adj), ordentlich (Adj)
法語 honnête, correct
© 漢典