拼音 shì cái fàng kuàng
注音 ㄕˋ ㄘㄞˊ ㄈㄤˋ ㄎㄨㄤˋ
◎ 恃才放曠 shìcái-fàngkuàng
[be unconstrained of one's ability] 倚仗着自己的才能而無拘無束
楊修爲人恃才放曠,數犯 曹操之忌。——《三國演義》第七十二回
【載入評論 】